Prolog

Jestem Veronica i opowiem Wam moją historię. Urodziłam się w Królestwie Słońca. Na przeciwko tego Królestwa jest jeszcze inne. Nazywa się ono Królestwo Księżyca. Od wieków się kłócimy, chociaż nikt już nie wie czemu. Jestem księżniczką, czyli córką króla i królowej, ale moja mama nie żyje. Codziennie odwiedzam jej grób i przypominają mi się stare czasy kiedy ona jeszcze żyła i bawiła się ze mną. Najlepiej opowiem Wam tą historię od początku. 

Miałam 8 lat i właśnie tego dnia koło południa bawiłam się w moim pokoju szmacianą lalką, którą zrobiła mi moja mama. Nagle usłyszałam wybuch, potem drugi i trzeci. Słyszałam ich coraz, więcej i ze strachu schowałam się pod łóżko i zamknęłam oczy. Leżałam tak 10 lub 15 minut. Po chwili usłyszałam, że ktoś wchodzi do mojego pokoju. To byli moi rodzice. Wyszłam spod łóżka i dopiero wtedy zauważyłam, że mój pokój zaczął się palić.

- Chodź córeczko. - powiedział mój ojciec.

- Co się stało?! Czy może nam się stać coś złego?! - spytałam ze łzami w oczach.

- Nie, kochanie. Wszystko dobrze. - próbowała mnie uspokoić mama. - Tylko chodź. Jak najszybciej.

Wybiegliśmy z mojego pokoju. Wszędzie był ogień. Nagle na moją mamę spadło palące się drewno. Tata zdjął to z niej, ale ona zaczęła się palić. Nie mogłam na to patrzeć. Mój ojciec próbował jej pomóc, ale ona tylko powiedziała do mojego ojca:

- Tyrone, zostaw mnie i tak już mi nie zdołasz pomóc.

- Ale, Mirando...

- Zabierz Veronicę w bezpieczne miejsce, proszę. - po czym zwróciła się do mnie. - Kocham cię, córeczko. 

To były ostatnie słowa, które od niej usłyszałam, bo tata pociągnął mnie ze sobą. Udało nam się wyjść z zamku. Wszyscy mieszkańcy próbowali ugasić ogień, ale udało się to dopiero następnego dnia, ponieważ w nocy padał deszcz. Około tydzień po tym zapytałam ojca co było przyczyną pożaru, a on odpowiedział:

- Królestwo Księżyca.

Od wtedy znienawidziłam sąsiednie królestwo tak samo jak mój ojciec. Aż do pewnego dnia...

Mam nadzieję, że się podoba :) Komentujcie :]